Gisteren zijn we de dag begonnen met een bezoek te brengen aan Badlands National Park.
Het park heeft een oppervlakte van 982 km² met ravijnen, kloven en afgewisseld met grote stukken prairie. De Badlands zijn ontstaan door water- en winderosie van lagen sediment. De Badlands zijn een droog gebied met weinig frequente, maar erg heftige neerslag, weinig begroeiing en zachte rots. Daardoor zijn de hellingen steil, met losse, droge aarde, gladde klei en diep zand.
Het fijne van dit soort parken is dat je er met je auto doorheen kunt rijden en overal kunt stoppen. Mooie vergezichten gezien en dat weer met een gemiddelde temperatuur van 30 graden, gelukkig waaide het enigszins.

Vervolgens zijn we onze weg vervolgd naar het plaatsje Wall, hier ligt de welbekende Wall Drug Store. Opgericht in 1931 als zijnde drogisterij. Toen dit niet aansloeg kwam vrouwlief op het idee om borden langs de snelweg te zetten waarop stond dat men gratis ijswater bij hun kreeg. Tot op de dag van vandaag geven ze nog steeds gratis ijswater en is de 'drogisterij' inmiddels uitgegroeid tot 1 hele grote winkel, onderverdeeld in kleinere winkeltjes. Op een goede zomerdag bezoeken wel 20.000 mensen deze 76.000m2 grootte winkel!

Ondertussen zijn we gestart met het vastleggen van de kentekenplaten van alle Amerikaanse staten. Inmiddels hebben we al 37 staten verzameld van de 50, Al aardig op weg, in Wall troffen we een Engels gezin die dit ook deden en zij hoefden nog maar 6 staten!

Hierna hebben we een bezoek gebracht aan Mount Rushmore National Memoral. Tussen 1927 en 31 oktober 1941 hebben zo'n 400 arbeiders onder leiding van Gutzon Borglum de 18 meter hoge busten van de presidenten van de Verenigde Staten George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln uitgehakt. Het symboliseert de eerste 150 jaar van de geschiedenis van de Verenigde Staten. Elke avond is er een avondceremonie, welke wij diezelfde avond ook hebben bezocht. Tijdens deze ceremonie worden Amerikaanse soldaten en veteranen geëerd en word het Amerikaans volkslied gezongen.

Vandaag is onze laatste dag in Keystone, want morgenvroeg vervolgen we weer onze trip.
Vanochtend vroeg hebben we een treinritje gemaakt in de 1880 trein van Keystone naar Hill City.

Daarna zijn we gelijk doorgereden naar Custer State Park, met een oppervlakte van 287 km² is het een van de grootste staatsparken van Amerika. Er lopen diverse wegen door het park, de drie belangrijkste zijn de Iron Mountain Road, de Needles Highway en de Wildlife Loop Road. Wij hebben voor de laatste gekozen, omdat we graag wat wild wilden zien. Na binnenkomst zagen we gelijk een pronghorn (antilope) en even verderop lagen een aantal herten te luieren en te grazen. Na een lange rit door het hele park en de hoop op bizons te hebben opgegeven zagen we nog een hert in zijn uppie en een aantal prairie dogs. De temperatuur was weer behoorlijk opgelopen en nadat we het park uitreden werden we getrakteerd op een hele grote groep bizons! Echt gaaf om te zien, zeker omdat ze op hun gemakkie gewoon de weg oversteken en je dus echt moet wachten tot ze weg zijn.

We vervolgen de route naar Custer stad en nemen een kijkje in Four Mile Old West Town. In eerste dachten we dat dit niks zou zijn. Uiteindelijk na een tour door dit stadje, waar je kunt bekijken hoe mensen leefden vroeger, hebben we een heel leuk gesprek gehad met de eigenaresse. Zij vertelden over Amerika hoe het vroeger was en nu en dat er echt een verschil is tussen arm en rijk. Het viel ons nl. op dat van heel veel huizen (het zijn vnl. houten huizen) de verf helemaal afgebladderd is en schijnbaar niet onderhouden wordt. Ook zie je overal links en rechts oude auto's en trucks bijelkaar in een weiland staan te verrotten. Echt zonde! Zij vertelde dat dit soort mensen echt arm zijn en geen geld hebben om de boel te onderhouden, maar wel bij wijze van elk jaar een nieuwe auto kopen. Zo vroeg zij ook hoe het bij ons er aan toe gaat e.d. It was a Nice Conversation!

Aangezien het al behoorlijk laat geworden was en we toch wel vermoeid waren van deze lange dag hebben we alleen op afstand een foto gemaakt van het Crazy Horse Memorial. Dit is een monument dat op dit moment wordt uitgehakt in het graniet van de Black Hills ter ere van de 19e eeuwse Lakotaleider Crazy Horse. Wanneer het af is zal het Crazy Horse uitbeelden, rijdend op een galopperend paard. Het beeld zal 195 meter lang worden en 172 meter hoog. De bouw wordt gefinancierd met giften.

Het is erg fascinerend om over de wegen in Amerika te rijden, overal zie je de gekste dingen en zou je om de haverklap willen stoppen om een foto te maken. Zo ondervinden we geregeld last van 'Roadworks' (wegwerkzaamheden), hier zetten ze dus gewoon iemand langs de kant met een bord in zijn/haar hand waarop staat stop/slow. Dit zagen we bv. op een ochtend en toen we later op de middag over dezelfde weg terugreden stond deze persoon er nog steeds!

Zo nu naar bed, want morgen weer een lange dag op het programma! Zie ook bijbehorende fotoreportage.

Groetjes Ron & Vivian.

Totaal op deze 2 dagen hebben we 332 mijl (534km) gereden.